μονόπτωτος

μονόπτωτος: -η, -ο (Α μονόπτωτος, -ον)

γραμμ. αυτός που έχει μία μόνο πτώση

νεοελλ.

(για ρήματα)

αυτός που συντάσσεται με μία μόνο πτώση, που δέχεται ένα μόνο αντικείμενο («το ρήμα τρώω είναι μονόπτωτο, ενώ το ρήμα λέω είναι δίπτωτο»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + πτωτός από θ. πτω- (πρβλ. πτώσις) τού πί-πτω (πρβλ. ά-πτωτος, πολύ-πτωτος)].

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

μονόπτωτον — μονόπτωτος with but one case masc/fem acc sg μονόπτωτος with but one case neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μονοπτώτοις — μονόπτωτος with but one case masc/fem/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μονοπτώτου — μονόπτωτος with but one case masc/fem/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μονοπτώτων — μονόπτωτος with but one case masc/fem/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μονόπτωτα — μονόπτωτος with but one case neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μον(ο)- — (ΑΜ μον[ο] , Α ιων. μουν[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθετο μόνος* (ιων. μοῡνος) και έχει την έννοια ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό: α) είναι ένα και μοναδικό ή έχει απομείνει μόνο ένα (μονοσύλλαβος,… … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias